Iedere Bergenaar kent ze wel: de honderden containers van het bedrijf Markiezaat Container Terminal en de immense magazijnen van Mepavex Logistics op het Bergse bedrijventerrein Noordland. We rijden er met z’n allen dagelijks voorbij, maar wat gebeurt daar eigenlijk? De baas zijn over al deze containers en magazijnen klinkt voor velen niet direct als een droombaan, maar de directeur van Mepavex, Arn van der Vorst, is stellig: hij heeft het leukste werk ter wereld! We zochten hem op tussen containers en stellingen, op zoek naar uitleg. Wat drijft hem dit werk al ruim dertig jaar te doen?

Even voorstellen: wie is Arn en wat doe je precies in toch wel een van de grotere bedrijven van Bergen op Zoom?
“Ik ben dus Arn van der Vorst, 66 jaar en sinds ruim dertig jaar woonachtig in Bergen op Zoom, samen met mijn vrouw Jopie. Voordat we hier neerstreken had ik een goede baan als beroepsmilitair in Geertruidenberg. Bergen op Zoom kende ik eigenlijk alleen van het voorbij rijden, net zoals veel andere mensen in Nederland. Ik had geen idee van de schoonheid van deze stad. Totdat ik een vacature voorbij zag komen van het bedrijf Mepavex. Ik zei direct tegen mijn vrouw: ‘dit lijkt me nou echt leuk!’. En terwijl iedereen me waarschuwde – want als beroepsmilitair mocht je destijds al met je 55 jaar met pensioen en bij Mepavex pas met 59 jaar – solliciteerde ik. Uit een grote sollicitatieronde werd ik gekozen als nieuwe logistiek manager van het bedrijf dat toen nog bestond uit welgeteld zes man. Inmiddels zijn er ruim 150 mensen werkzaam hier.”

Wat maakt je werk als directeur van dit bedrijf zo leuk?
“Het hele spel rondom onze klanten en onze producten vind ik mooi: een klant die van onze logistieke diensten gebruik wil maken, moet vertrouwen hebben in onze organisatie. Sterker nog; hij moet zoveel vertrouwen in ons bedrijf hebben dat ie als het ware ‘reclame’ voor ons maakt. Daarbij weet ik dat wij niet de goedkoopste logistieke partij zijn, maar dat we juist het vertrouwen van de klant winnen door onze precisie in het werk. Mijn rol als directeur is alles in goede banen te leiden, het overzicht bewaren en vooral bezig te zijn met de dag van morgen. De dag van vandaag is verleden tijd. Daarnaast maak ik de hele dag door beslissingen. Kleine en grote; op gevoel, op intuïtie en natuurlijk vanuit de goede mensen om mij heen. Je weet nooit helemaal of een beslissing goed is of niet, maar na heel wat jaren werkervaring in dit vak weet ik wel waar ik op moet letten. Neem altijd een besluit; ook als het fout is. Dat laatste moet je overigens niet teveel doen, foute keuzes maken…”

Zijn er ook minder leuke kanten aan dit werk?
“Zeker, zoals in elk werkveld hebben ook wij zo onze struggles. Waar ik me als directeur vooral zorgen om maak, is de beschikbaarheid van voldoende gekwalificeerd personeel in de logistiek nu en in de toekomst. Het is lastig om mensen op te leiden voor onze werkvloer omdat er constant nieuwe ontwikkelingen zijn en de lat steeds hoger ligt. Wij werken veel met gevaarlijke stoffen waarvoor precisie en vakmanschap wordt vereist. Daarnaast is de logistiek geen ‘fancy’ beroepstak. Laatst mocht ik spreken op de beroepenavond op een middelbare school in Bergen op Zoom. Je raadt het al: de politie en de landmacht trokken volle zalen, ik moest het doen met een handjevol leerlingen. Het imago van de logistiek kan wat dat betreft nog wel een duwtje in de goede richting gebruiken We hebben tenslotte een heel mooi beroep middenin de logistieke hotspot van Nederland!”

Blijf je zelf nog lang werkzaam in dit vak?
“Ik besef dat voor mij de tijd eraan komt om mijn werk over te dragen. Ik ben nu 66 jaar en ooit houdt het op. De jeugd heeft namelijk echt de toekomst. Dat mag ook wel eens gezegd; ons bedrijf barst van de slimme jonge mensen die er een uitstekende arbeidsattitude op na houden! Dat ‘stoppen’ wordt overigens nog een hele opgave; ik weet als geen ander hoe alles hier in al die jaren is opgebouwd, hoe de gebouwen in elkaar steken, hoe alles draait… Ik heb vroeger flinke werkweken gedraaid om dit alles mede te mogen brengen waar we nu staan. Ik zal niet een jaar lang de beoogde opvolger met me mee laten lopen, dat gaat niet. Dat botst. Ik moet natuurlijk wel zorgen dat al die informatie goed geborgd zal worden overgedragen. Maar uiteindelijk zal hij of zij een eigen weg gaan vinden in het bedrijf, en dat is maar goed ook.

En dan..?
“Wat ik ga doen als ik met pensioen ga? Ik heb een hekel aan het woord ‘pensioen’ en een hekel aan stilzitten. Ik vermoed dat ik nog wel een beetje betrokken zal blijven bij de Meeus Group en bij de regionale logistiek in West-Brabant, die me zeer na aan het hart ligt. Daarnaast lekker reizen met de camper, samen met mijn vrouw Jopie. Dat doen we nu ook al regelmatig in het weekend. Heerlijk genieten van een stille plek middenin de natuur. Maakt echt niet uit waar. Of misschien wel een boek lezen als ik heel veel rust in mijn lijf krijg. Of erger nog… een boek schrijven. Dat soort dingen.”